عضلات مصنوعی
یک عروس دریایی با کمک ماهیچه های حلقوی داخل زنگوله چتر مانندش شنا می کند. هنگامی که این عضلات منقبض می شوند، زنگوله بسته شده و آب را به بیرون رانده و عروس دریایی را به جلو می راند. هنگامی ماهیچه ها در حال استراحت قرار می گیرند، زنگوله دوباره شکل اصلی خود را پیدا می کند.
برای تکرار و تقلید این حرکات، ماشین رباتی ما از آلیاژهای با حافظه شکل و حالت استفاده می کند. موادی که حالت و شکل اصلی خود را همواره به یاد دارند. این آلیاژ سپس در نانولوله های کربن پیچانده شده و روی آن را هم لایه ای از پودر پلاتینیوم سیاه می پوشانند.
این ربات نیروی مورد نیاز خود را از گرمای تولید شده از واکنش های شیمیایی میان پلاتینیوم سطح بدنش و اکسیژن و هیدروژن درون آب به دست می آورد. گرمای حاصل از واکنش به ماهیچه های مصنوعی منتقل می شود و شکل و حالت آنها را تغییر می دهد.
یعنی اینکه Robojelly به جای حمل باتری یا منبع تامین نیروی خارجی، انرژی مورد نیازش را از فضای اطراف خود تامین می کند. تیم سازنده این ربات از Virginia Tech آمریکا امیدوارند که رباتشان هیچ گاه نیازی به تامین انرژی بیرونی نداشته باشد.
هم اکنون Robojelly می تواند هشت بخش زنگوله اش را همزمان جمع کرده و حرکت کند. اما هنوز امکان کنترل جداگانه هرکدام از آنها را ندارد. در صورت تحقق کامل این موضوع، عروس دریایی مصنوعی ما می تواند به راحتی در جهات مختلف حرکت کرده و مسیر خود را تغییر دهد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 